شاعران معاصر ایران(2) علی باباچاهی

شعر معاصر ایران نیز همانند دیگر نحله‌های هنری تحولات گوناگونی را از سر گذرانیده و جریان‌های مختلفی را آزموده است. یکی از این جریان‌های شعری که در دهه‌ی هفتاد ایجاد شد، جریان شعر پست‌مدرن است که از اوایل دهه‌ی هفتاد تکوین و تا کنون نیز ادامه داشته است. پست‌مدرنیسم، جریان قدرتمند فرهنگی، سیاسی و ادبی است که از دهه‌ی 1970 به بعد، روی کار آمد. خلق واقعیت، جانشین کشف واقعیت می‌شود و در آن، مشارکت انسانی در ساختن دانش، برجسته‌تر می‌گردد. این جریان نیرومند به‌طور عمده مبتنی بر نظریات پساساختارگرایان است. شعر پست‌مدرن، مؤلّفه‌هایی دارد، از جمله آنکه معناگریز است و هرگونه سلطه‌ی معنا یا روایتی بیگانه را که متّکی بر اقتدار مؤلّف بر معنا باشد، نفی می‌کند. علی باباچاهی، از شاعران زبان‌گرای معاصر است و کارهای او مشخص‌ترین و بهترین نمونه برای نشان‌دادن پست مدرنیسم و زبان آن در ادبیات فارسی است.

دومین مجموعه از مجموعه کتاب‌های «شاعران معاصر ایران» به قلم فیض شریفی به صورت جامع و کاملی به بررسی و واکاوی اشعار و زیست‌مان ادبی این شاعر بنام پرداخته است.