اشکال و تصاویر

اجتهادی در این کتاب از 30 وزن متفاوت بهره گرفته است.شاعر در این مجموعه، در تمامی قالب‌های مرسوم از جمله غزل، مثنوی، قصیده، ترجیع بند، ترکیب‌بند، مسمط، چهارپاره، سه گانی و مستزاد، تصرف کرده و به 25 قالب ترکیبی متفاوت دست یافته است. طرفه اینکه پیکره‌بندی شعر و کار‌بست واژگان در این اشعار، گاه به حدی طبیعی و روان است که مخاطب، متوجه تغییر فرم یا قالب در میانه‌ی شعر نمی‌شود. شعر حسن اجتهادی اصیل و در عین حال نو تلقی می‌شود. اجتهادی از امکانات بیانی دیگر هنرها از جمله نقاشی و سینما بهره می‌گیرد؛ شگردی که هم به خلق صورت‌های تازه‌ای از خیال می‌انجامد؛ هم فاصله‌ای معنادار با شعر کهن ایجاد می کند. از دیگر مختصات مدرن شعری این شاعر، نحو‌شکنی و حذف‌های مکرر در بند پایانی شعر و ایجاد فضایی برای سفید‌خوانی مخاطب است. آنچه ” سید حسن اجتهادی ” را با عرق ریزی‌های روحش در شعر سرایی متفاوت می‌کند، همزمان با حفظ سلامت زبان، بیرون آمدن از سراپرده‌ی قالب غزل و هر چه نزدیک شدن به شعر نیمایی است، بدون اینکه شائبه‌ی تبدیل غزل به شعر نیمایی حس شود.
او در شعر‌هایش یک لحظه را می‌سازد. یعنی شعر از حالت قطعه‌ای به حالت لحظه‌ای تغییر می‌یابد. قطعات، اجزایی هستند که هنگامی که از کل خود دور شوند، وجود دارند؛ مثل برگ. میوه‌های درخت اما لحظات اجزایی هستند که نمی‌توانند جدا از کلی که به آن تعلق دارند، وجود داشته باشند و جدا از آن سطح و امتداد مکانی نمی‌توان آنها را دید.
اشعار سید حسن اجتهادی یک حالت انسانی ماندگار و یک دغدغه است.

کوهی از شعله در شهری از برف – خواب من نیز اندیشه‌ای ژرف
این چنین‌ام
قهرمان سرافراز خواندن – عاشق بودن و باز ماندن
این چنین‌ام
قله‌ی دور در آسمان، گم – با بهارانی از روح گندم
صبر آن صخره در باد و باران – ابر بارنده بر کوهساران
این چنین‌ام
معبر پر گذرگاه تاریخ – سینه ی باز درگاه تاریخ
سنگر کینه ی خار و خارا – با زمان و زمین، بی مدارا
این چنین‌ام
خانه‌ی بوسه و شعر و لبخند – جنگل شاخه‌های تنومند
عاشق آنکه زیبا سخن گفت – حرف‌ها را سراسر به من گفت
این چنین‌ام
مرد تصویر و تدبیر و تفسیر – زجر پر ضجه‌ی زخم و زنجیر
یا عبوری که در رود، جاری‌ست – معنی روشن پایداری‌ست
این چنین‌ام
خوانده با این و آن، نرم و سرکش – مانده پیوسته در آب و آتش
گرچه بسیار بر باد رفته – با سواران به میعاد رفته
این چنین‌ام